به گزارش پایگاه اطلاعرسانی شورای نگهبان، در کتاب خاطرات مرحوم آیت الله یزدی به نقل از وی آمده است: در خلال سالهای 34 و 35 كه از اصفهان به قم آمدم و اوائل تشریف فرمایی مرحوم آیتالله بروجردی به قم بود، یك روز پدر مرحوم آقای اشراقی- داماد حضرت امام- كه مرد ملا و فاضلی بود و در قم جلسه تفسیر داشت، در مدرسه فیضیه به منبر رفتند. ایشان در یكی از حجرات صحن، درس میگفتند و عدهای از طلبهها در درس ایشان شركت میكردند. ایشان منبری معروفی هم بودند.
وقتی در مدرسه فیضیه به مناسبتی كه الان در خاطرم نیست، به منبر رفته بودند، فصلی از سخنرانی خود را به تجلیل از لباس روحانیت اختصاص دادند و گفتند: «شاگردان امام زمان(عج) باید علامت ظاهری هم داشته باشند؛ مانند سایر اقشار و طبقات كه هر یك لباس مخصوص خود را دارند؛ ارتشیها لباس فرم مخصوص دارند و پزشكان لباس سفید به تن میكنند و بعد به انتقاد از طلبههای حاضر در مجلس و لباسهای آنان پرداختند و گفتند: «این عرقچینها و پالتوهایی كه به تن كردهاید، چه معنا و مفهومی دارد؟» بنده هم در آن شرایط، با توجه به این كه تازه از اصفهان آمده بودم، پالتو به تن داشتم.
حوزه علمیه قم هم به دلیل تشرف فرمایی مرحوم آیتالله بروجردی، مورد توجه قرار گرفته بود و طلبهها از اطراف و اكناف وارد قم شده بودند. مرحوم اشراقی معمم شدن طلبههای سطح خوان و خارج خوان را تقریباً تكلیف شرعی قلمداد كرد و این امر باعث شد كه طلبههای بسیاری از جمله بنده، تصمیم گرفتند كه معمم شوند.
بنده با علمای اصفهان از جمله مرحوم آقا شیخ جواد اصفهانی و مرحوم اشرفی كه به نوعی به آنها سپرده شده بودم، مشورت كردم و آنها هم به اتفاق مرا به ملبس شدن تشویق كردند. من البته در ابتدا مانند بسیاری از طلبههای به اصطلاح صفر كیلومتر قدری نگران و مضطرب بودم و میگفتم: با لباس چگونه میتوان راحت در خیابان تردد كرد و از بازار جنس خرید؟! اگر درسمان دیر شد و خواستیم بدویم، تكلیف چیست؟ و... سرانجام بر این احساس غلبه كردیم و به سادگی معمم شدیم.
ابتدا عبا و قبا و عمامهای تهیه كردیم و در همان حجرهای كه مركز اجتماع علمای اصفهان بود و در حضور مرحوم آقای مقدس و آقا شیخ جواد، مرحوم اشرفی، آیتالله خوانساری (امام جمعه اسبق اراك) و آقا شیخ ابوالفضل، معمم شدیم و لباس روحانیت را به تن كردیم.
انتهای پیام/