سخنان آیت‌الله مدرسی‌یزدی دربارهٔ برخی مسائل مهمّ روز و به مناسبت دههٔ فجر انقلاب اسلامی
به گزارش پایگاه اطلاع رسانی شورای نگهبان، متن سخنان آیت‌الله مدرسی‌یزدی در ابتدای درس خارج فقه (۱۴۰۳/۱۱/۱۳) دربارهٔ برخی مسائل مهمّ روز و به مناسبت دههٔ فجر انقلاب اسلامی به شرح زیر است:
تلاش دشمن و دنباله‌روهای داخلی در جهت تضعیف آرمان‌های انقلاب
من نمی‌دانم امروز چگونه درس را شروع کنم، باوجود مسائلی که در این زمان مقارن دهۀ فجر و سالگرد پیروزی انقلاب اسلامی در گوشه و کنار اتّفاق می‌افتد؟!
این ملّت ده‌ها سال زحمت کشیده ـ و صدها سال هم عقبه دارد ـ تا به جایی رسیده که می‌خواهد مستقل، آزاد و با پرچم اسلام و قرآن زندگی کند. دشمن هم دقیقاً همین آرمان‌ها را هدف قرار داده و متأسّفانه در داخل کشور هم افرادی هستند که هماهنگ با دشمن حرکت می‌کنند و افرادی هم هستند که با سطحی‌نگری فریب آن‌ها را می‌خورند و می‌خواهند کاری کنند که دشمن به اهداف خود برسد!
سرپیچی از قانون به بهانه‌های گوناگون!
انسان بسیار متأسّف می‌شود وقتی می‌بیند بعضی مقامات رسمی کشور یک روز می‌گویند: ما قانون را ابلاغ نمی‌کنیم! یک روز می‌گویند: عمل نمی‌کنیم! و یک روز قانون ابداع می‌کنند! مگر دیکتاتوری معنایش چیست؟! آیا غیر از این است که با بهانه‌های گوناگون قانون را ابلاغ نکنند یا به قانون عمل نکنند یا قانون درست کنند و بر نظام اسلامی تحمیل کنند؟! یک روز چنان شرایطی پدید بیاید که برخی افراد هرزۀ هماهنگ بتوانند هر فساد و فحشایی را در ملأ عام به زبان بیاورند و آبروی ملّت ایران را در جهان به معرض تاراج بگذارند!
واقعاً عمق فکر بعضی افراد بیش از یک بند انگشت نیست و حتّی برخی آن‌قدر پریشان‌عقل هستند که سراب را هم آب می‌بینند! این عملکرد ضعیف در سیاست داخلی و خارجی، آن‌هم در ایّام دهۀ فجر که یادآور آن‌همه فداکاری‌ها، از‌خود‌گذشتگی‌ها، ایثارها، شهادت‌ها، معلولیّت‌ها و محرومیّت‌هاست، بسیار جای تأسّف دارد!
فراموش کردن تجربه‌های مکرّر تاریخی!
این ملّت قریب دویست سال گرفتار استعمار بود و بیگانگان نمی‌گذاشتند کشور روی استقلال و پیشرفت را ببیند. هرجا مردم می‌خواستند حرکتی انجام دهند، استعمار و قدرت‌های دنیا آن‌ها را سرکوب می‌کردند. ببینید چگونه مشروطه را منحرف کردند، چگونه رضاخان را روی کار آوردند، چگونه او را بردند و فرزند خبیثش را روی کار آوردند، چگونه نهضت ملّی نفت را از بین بردند و…. چرا بعضی آن‌قدر فکرشان کوتاه است و این تجربه‌های مکرّر تاریخ را فراموش می‌کنند؟!
سازش با دشمن، هرگز موجب پیشرفت کشور نمی‌شود
اگر بنا بود با تسلیم شدن در مقابل دشمن، پیشرفت و فُسحه‌ای حاصل شود، در زمان پهلوی دوم شده بود. آیا تسلیم‌تر از او می‌توان پیدا کرد؟! در زمان او چه پیشرفتی برای کشور حاصل شد؟! جز برخی امور سطحی که نورچشمی‌ها بخورند و ببَرند و بقیّهٔ مردم تنها به اندازه‌ای که اربابان صلاح می‌دانستند حقّ داشته باشند! کجا این گسترش علم و فناوری و عمق علم و صنایع که امروزه وجود دارد، در آن زمان وجود داشت؟! در آن زمان، فقط صنایع مونتاژی یا ابتدایی آن‌هم در حدّی غیر قابل قبول ایجاد شد.
اگر بنا بود سازش با دشمن موجب پیشرفت شود، الآن باید کشورهایی مانند عربستان در اوج فناوری باشند! چقدر انسان باید سطحی‌نگر باشد که بگوید: «ما از برخی دولت‌های منطقه چه کم داریم؟» مگر آن کشورها چه چیزی از خودشان دارند؟! اگر در منطقه اتّفاقی بیفتد، آن‌ها هیچ قدرتی نخواهند داشت. واقعاً این‌گونه افراد، تنها ظاهر بی‌عمقی از ظواهر زندگی دنیوی را می‌شناسند: (یَعْلَمُونَ ظَاهِراً مِنَ الْحَیَاهِ الدُّنْیَا)(الروم: ۷).
خطر نفوذی‌ها و لزوم شناسایی و برکناری آن‌ها
واقعاً جای تأسّف است که افرادی را سر کار بگذارند که یک‌بار اطّلاعیّه‌ای بدهند که موجب تشتّت در جامعه و اختلاف قومی و مذهبی در شدیدترین انحائش می‌شود و چند ساعت بعد پشیمان شوند و آن را حذف کنند!
به خودتان بیایید! این جمهوری اسلامی آسان به دست نیامده است! از اعتماد، نجابت، عدالت و رأفت مقام معظّم رهبری حفظه اللّه تعالی و اعتماد مردم عزیز و بزرگوار سوء‌استفاده نکنید! نفوذی‌هایی که دشمن به اطرافتان گسیل داشته، معلوم و نامعلومش را شناسایی کنید و تصمیم مقتضی بگیرید، حتّی آن‌هایی که مستحقّ مجازات هستند، به قوّۀ قضائیه بسپارید.
پیشنهادهای شگفت و غریب!
واقعاً بعضی کارها را حتّی در نوشته‌هایشان پیشنهاد می‌دهند که بنی‌امیّه و بنی‌عباس با آن‌همه ظلم و جنایت و جور و فسادی که داشتند، با ملّت مسلمان نکردند یا نتوانستند بکنند. بنی‌امیّه و بنی‌عباس هر ظلمی می‌کردند، در داخل بود، ولی آن مقدار که در تاریخ روشن است، نوعشان حدّاقل تسلیم بیگانگان و کفّار نشدند.
امّا برخی رسماً در بعضی نوشته‌ها یا گفته‌هایشان پیشنهاد می‌دهند: «بروید هر‌طور شده، با دشمن سازش و توافق کنید.» چه توافقی کنیم؟! هر‌چه باشد؟! هرچند به قیمت ریشه‌کن شدن هویّت و حقیقت فرهنگی، سیاسی و اقتصادی این ملّت؟! به توهّم سرابی که در ذهن بعضی مسئولان و بعضی افراد ساده‌لوح که آلت دست آن‌ها قرار گرفته‌اند، وجود دارد؟!
وظیفهٔ سنگین تبلیغ و جهاد تبیین در این ایّام
واقعاً وظیفه در این ایّام بسیار سنگین است و باید کسانی که توانایی و اطّلاعات دارند ـ یا اگر اطّلاعات ندارند، باید کسب کنند ـ بدون ترس و واهمه از دشمن حرف‌هایشان را بزنند و مردم را آگاه و هشیار کنند؛ البتّه به‌نحوی که دشمن نتواند سوء‌استفاده کند و باز بلوای دیگری راه بیندازد. مردم به امید و اعتمادی به شما رأی دادند، گرچه الآن هم فهمیده‌اند بسیاری از این تبلیغات دروغین بود.
لزوم هشیاری در برابر دشمنان خارجی و فتنه‌گران و دروغ‌پردازان داخلی
یکی از درس‌هایی که از حیات پیغمبر گرامی اسلام (ص) و شرایط مدینه در صدر اسلام می‌گیریم، آن است که همیشه باید در مقابل دشمنان و فتنه‌گران داخلی و دروغ‌پردازان داخلی هشیار باشیم.
داستان جنگ احد و بدر صغری و فتنه‌گری نعیم بن مسعود به دستور ابوسفیان
در جنگ احد، مسلمانان ضربه‌های فراوانی دیدند و کمتر ضربه‌ای مثل جنگ احد بر مسلمانان وارد شد، تا جایی که حدود ۷۰ نفر در این جنگ شهید شدند که یکی از آن‌ها حمزۀ سیّدالشهداء علیه السّلام بود، و تعداد زیادی مجروح شدند، ازجمله نوشته‌اند امیرالمؤمنین صلوات اللّه و سلامه علیه حدود ۹۰ زخم برداشتند. در پایان جنگ که مسلمانان توانستند مقاومت کنند و دشمن را مأیوس کنند، ابوسفیان لعنه اللّه علیه خطاب به پیامبر (ص) گفت: ای محمّد! وعدۀ ما سال آینده در بدر صغری! حضرت هم قبول کردند.
سال آینده وقتی پیامبر (ص) آماده می‌شدند تا دوباره به جنگ مشرکان بروند، ابوسفیان خبیث با لشکر کمی که فراهم کرده بود و در نزدیکی‌های «ظهران» بود، از مقابله ترسید. از‌این‌رو نقشه‌ای کشید و فردی به نام نُعَیم بن مسعود اشجعی را فرستاد تا مردم مدینه را بترساند. ابوسفیان به او گفت: من نمی‌خواهم مسلمانان به بدر صغری بیایند و ما آنجا نباشیم. لذا ده شتر برای او نزد کسی امانت گذاشت و او را برای تبلیغات به مدینه فرستاد.
این فردِ خبیثِ بی‌خرد هم قبول کرد و در مدینه شروع به تبلیغات کرد و آیۀ (إِنَّ النَّاسَ قَدْ جَمَعُوا لَکُمْ فَاخْشَوْهُمْ) (آل عمران: ۱۷۳) در این قضیّه نازل شد که تبلیغات این فرد را حکایت می‌کند که می‌گفت: مردم آماده شده‌اند تا شما را نابود کنند و اگر جنگ شود، یک نفر از شما زنده نمی‌ماند!
نعیم بن مسعود آن‌قدر تبلیغات کرد و در بین مردم وحشت ایجاد کرد که مردم ترسیدند و با‌اینکه پیامبر (ص) اعلام جهاد فرموده بودند و باید برای نبرد حاضر می‌شدند، سستی می‌کردند. حضرت طبق نقل فرمودند: قسم به خدایی که جانم به دست اوست، من به جنگ خواهم رفت، اگرچه تنها باشم! ولی تبلیغات آن فرد آن‌قدر اثر گذاشته بود که فقط ۷۰ نفر با پیامبر (ص) حرکت کردند. امروزه هم وقتی مدام تبلیغ کنند: اگر فلان شخص رئیس‌جمهور شده بود، الآن جنگ شده بود و…، معلوم است که روی عدّه‌ای اثر می‌گذارد.
بههرحال، پیامبر (ص) به محلّ قرار رفتند، ولی ابوسفیان ترسید و نیامد و در روایت دارد رسول اکرم (ص) احدی از مشرکان را آنجا ندیدند. آن‌گاه آیۀ شریفه نازل شد که:
(الَّذِینَ اسْتَجَابُوا لِلهِ وَ الرَّسُولِ مِنْ بَعْدِ مَا أَصَابَهُمُ الْقَرْحُ لِلَّذِینَ أَحْسَنُوا مِنْهُمْ وَ اتَّقَوْا أَجْرٌ عَظِیمٌ الَّذِینَ قَالَ لَهُمُ النَّاسُ إِنَّ النَّاسَ قَدْ جَمَعُوا لَکُمْ فَاخْشَوْهُمْ فَزَادَهُمْ إِیمَاناً وَ قَالُوا حَسْبُنَا اللهُ وَ نِعْمَ الْوَکِیلُ فَانْقَلَبُوا بِنِعْمَهٍ مِنَ اللهِ وَ فَضْلٍ لَمْ یَمْسَسْهُمْ سُوءٌ وَ اتَّبَعُوا رِضْوَانَ اللهِ وَ اللهُ ذُو فَضْلٍ عَظِیمٍ) (آل عمران: ۱۷۲-۱۷۴)؛
برای نیکوکاران و تقواپیشگان از کسانی که دعوت خدا و پیامبر (ص) را پس از آنکه جراحاتی به آن‌ها رسیده بود اجابت کردند، پاداش بزرگی است. همان کسان که به آنان گفتند: مردم [مکّه] لشکری انبوه برای نابودی شما جمع کرده‌اند، پس، از آن‌ها بترسید، ولی این تهدید بر ایمانشان افزود و گفتند: خدا برای ما کافی است و او نیکو یاوری است. پس با نعمت و بخششی از سوی خدا بازگشتند، در‌حالی‌که هیچ گزند و آسیبی به آن‌ها نرسیده بود و خدا دارای فضل بزرگی است.
این افراد از مسلمانان در جبهۀ نبرد با کفّار حاضر شدند و در‌نتیجه دشمن نتوانست کاری از پیش ببرد و چون آنجا یک بازار تجاری وجود داشت، استفاده و سود مادّی نیز بردند و هیچ اتّفاق بدی هم برایشان نیفتاد.
وادادگی در امور خارجی و بی‌تدبیری در مسائل فرهنگی، اقتصادی و اجتماعی
امروزه نیز بعضی افراد در جامعه، نقش نعیم بن مسعود را دارند! با چنین وادادگی در امور خارجی و بی‌تدبیری در مسائل فرهنگی، اقتصادی و اجتماعی چگونه می‌خواهید کشور را اداره کنید؟! کاری نکنید حسن ظنّی که مردم به شما داشتند، از دست برود و بعضی حرف‌ها و طرح‌های خوب هم مورد شکّ واقع شود.
این‌ها مسائلی است که در کشور اتّفاق می‌افتد و مسئولیّت مستقیم آن هم با مسئولان امر است و نمی‌توان به فرد دیگری نسبت داد. بله، ممکن است فردی در یک یا دو مورد خطا کند که باید جلوی او گرفته شود، ولی برخی مسئولان مکرّر خطا می‌کنند و هیچ برخوردی هم با آن‌ها نمی‌شود و اتّفاقی نمی‌افتد! بلکه به‌نوعی رسماً گردن‌فرازی می‌کنند که ما قانون را یا ابلاغ نمی‌کنیم یا اجرا نمی‌کنیم یا قانون جعل می‌کنیم! البتّه اسم قانون جعل کردن نمی‌برند، ولی عملاً چنین می‌کنند.
خداوند به همۀ ما رحم کند و این انقلاب را به سلامت به مقصد برساند و ان‌شاء‌اللّه چنین خواهد شد. این‌ها بههرحال امواجی است که لازمۀ جریانات اجتماعی است و اتّفاق می‌افتد، ولی باید مردم، روحانیّت و مسئولان بیدار باشند و وظایف خود را به‌درستی انجام دهند. در‌صورت غافل بودن و آماده نبودن برای برخورد با مشکلات، خدای‌ناکرده مشکل روی مشکل پیدا می‌شود. ولی بحمداللّه خداوند متعال این انقلاب، جمهوری اسلامی و رهبری را کمک کرده و امیدواریم به لطف خداوند و به دعاهای امام عصر عجل اللّه تعالی فرجه الشریف و خانواده‌های شهدا و همۀ خوبان، منحرفان اصلاح شوند و کشور در راه ترقّی و تعالی که تابهحال داشته با سرعت بیشتر و با کمال بالاتر به پیش رود.
اعیاد شعبانیّه را به همه تبریک می‌گوییم و امیدواریم خداوند متعال روح بلند امام راحل قدس سره و ارواح شهدا، مراجع و علمای گذشته‌ای که نه‌تنها در این انقلاب، بلکه از ابتدای غیبت صغری تابهحال برای حفظ اسلام و قرآن و فقه آل محمّد (ص) و اجرای آن به قدر میسور و مصلحت تلاش کردند، در بالاترین درجات قرار دهد.
انتهای پیام/
